คำต่อคำ ทักษิณเผยใจ”หนีร้อนพึงเย็น” ต่อกลุ่มคนไทยในอังกฤษ

ขอขอบคุณบรรดาแกนนำที่มากันวันนี้

ผมขอกราบเรียนว่า ที่ผมต้องหนีร้อนมาพึ่งเย็น ก็มาอยู่ที่นี่ก็เพราะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมนั้น มันเป็นสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นในประเทศไทย ความไม่เป็นธรรมชนิดที่เกิดขึ้นอย่างชนิดที่น่าเกียจ ไม่อายฟ้า อายดิน และก็แบ่งพวกดูเสมือนไม่ใช่คนไทยด้วยกัน ต้องฆ่ากันให้ตายไปข้างหนึ่ง ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่เป็นประโยชน์ต่ออารยประเทศ

ผมเลยคิดว่า ผมออกมาก่อน ผมออกมาอยู่ที่ประเทศที่มีประชาธิปไตยสูง ที่ให้คุณค่าทางประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชน ผมก็เลยขอว่ามาอยู่ที่นี่กับพวกท่านทั้งหลาย กับพีๆน้องๆลูกๆหลานๆเพื่อที่จะเป็นสังคมไทยของเรา เพื่อที่จะได้ให้ระยะเวลากับการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองระยะหนึ่งของประเทศไทย ก็ไม่เช่นนั้นก็คงไม่น่าอยู่

ถ้าท่านจำได้ วันนี้วันที่ ๒๔ สิงหาคม ครบรอบสองปีที่ผมถูกรอบวางระเบิด และการลอบวางระเบิดครั้งนั้น เรื่องยังอยู่ที่ศาลทหาร ขณะที่ร่วมปฎิวัติ ศาลทหารก็ยังรับเรื่องพิจารณา เพราะว่าพยานหลักฐานแน่นชัด ว่าเขาพยายามฆ่าผม ผมก็เลยคิดว่า ผมขอถอยมาตั้งหลักอยู่ที่นี่สักพักหนึ่งและเมื่อเหตุการณ์ดีแล้ว ผมก็พร้อมที่จะกลับไป

ผมก็อยากจะให้การเมืองบ้านเรารวมตัวกัน อยากให้คนไทยหันหน้าเข้าหากัน ลืมเรื่องในอดีต มองไปข้างหน้า ถ้าไม่เช่นนั้นประเทศจะอยู่ไปไม่ได้หรอก และวันนี้คนไทยก็ลำบากเยอะ คนที่เคยมีความหวัง ความหวังก็หมดไป จากการปฎิวัติรัฐประหาร จากการทำลายระบบขบวนการยุติธรรมของไทย ทำลายระบบการบริหารราชการแผ่นดินที่ควรจะเป็น ก็เลยทำให้บ้านเมืองแย่ไปเยอะ

ผมก็อยากเห็นบ้านเมืองก้าวหน้า ผมก็คิดว่าพี่น้องคนไทยไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็รักผืนแผ่นดินไทย ก็อยากเห็นประเทศไทยเราก้าวหน้า

ผมเลยคิดว่าขอมาอยู่ที่นี่ ก็ขอบคุณที่ให้การต้อนรับ และหลายท่านก็เป็นนักเรียนนักศึกษา เจ้าของกิจการร้านอาหาร ต่อไปนี้นั่งรถผ่านร้านอาหารไทยที่ไหนแทบจะต้องไปกินกับพวกเราทั้งหลาย

(เสียงแซวแทรกขึ้น “กินฟรี ครับ กินฟรี ไม่เก็บตังค์)

ขอบคุณครับ ถ้าผมไปกินแล้วผมอาจจะรับจ้างเป็นผูช่วยกุ๊กก็ได้

(เสียงแซวแทรกขึ้น “ร้านผมขาดคนล้างจาน”)

ล้างจานก็พอได้

วันนี้ก็ขอขอบคุณทุกท่าน ถือว่ามาดูบอลกันนะ เดี๋ยวไปดูบอลกัน ก็ขอบคุณมาก บางคนไม่ได้เป็นแฟนบอลเลยเนี่ย ตั้งใจมากันจริงๆไม่ได้มาดูบอลกัน นี่แหละครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นกำลังใจให้ผมทุกวันนี้ ก็เพราะพี่น้องคนไทยส่วนใหญ่ยังให้กำลังใจผมอยู่

และก็วันนี้ที่เมืองไทย คนที่คิดถึงผม เขาก็เปิดให้คนมาซื้อไปรษณียบัตร ส่งไปรษรียบัตรถึงสถานทูติอังกฤษ เพื่อให้อังกฤษฦากดูแลหน่อย ซึ่งก็เป็นเรื่องน่ารักมาก ผมเพิ่งรู้ก็เลยจะฝากขอบคุณไปนะครับ

ถ้าวันนี้ดูบอลกัน ท่านจะเห็นว่าผมก็เหมือนลูกฟุตบอลนะครับ ถูกเตะไปเตะมา แต่ว่าคนเตะมันน้อย กำลังใจกองเชียร์มันเยอะ (เสียงเฮ) คนเตะก็อยากจะเตะให้ลูกฟุตบอลแตก แตลูกฟุตบอลกันไม่แตก

(เสียกลุ่มคนไทยโห่ร้อง ” ทักษิณ สู้สู้ ๆๆ”)

(เสียงพูดแทรกขึ้น ” หนูไม่เคยชอบฟุตบอล แต่หนูมาหาคุณทักษิณ” และ เสียงปรบมือ)

ขอบคุณทุกท่าน ก็ขอเชิญไปดูบอล เดี๋ยวบอลจะเริ่มแล้ว